Op een stralende laatste zondag van februari dag hadden we het plan opgevat om met een klein gezelschap (Marcel, Henk, Gijsbert) een paar plekken af te lopen waar we al een tijdje niet meer geweest waren. Door omstandigheden was het er de afgelopen maanden niet van gekomen. Het startpunt was de Jong Paleolithische site bij de mestsilo’s te Langelo.

De site ligt op een hoog punt met een mooi uitzicht naar alle kanten. Hij is al vele jaren geleden ontdekt en wordt momenteel nog door meerdere personen bezocht. De vondsten van deze locatie bevinden zich in verschillende collecties die momenteel worden onderzocht. Desalniettemin nemen we hier af en toe een kijkje. Heel veel is er echter niet meer te vinden: de score van deze dag was twee afslagen.

De vindplaats is geruïneerd door de bouw van een mestsilo, waardoor de vindplaats aan het licht kwam. Toch is er nog steeds wat te vinden. Het lijkt erop dat er een nieuwe silo gebouwd gaat worden. Hiervoor was een stuk grond afgeschoven; zowel op de kale grond als in het stort zijn geen artefacten aangetroffen.

De kern van de concentratie ligt onder de bestaande mestsilo’s en de artefacten die in de afgelopen jaren zijn opgeraapt liggen in de periferie van het kampement.

Hierna zijn we naar een akker gegaan die ook onder de noemer van  Langelo valt, waar ooit een Midden Paleolithische afslag, of iets wat daar op lijkt, is opgeraapt. Helaas lag hier een dikke grasmat, waardoor zoeken geen zin had.

Wat nu? Toch even kijken hoe de site erbij ligt. De boer had twee dagen ervoor aan Henk laten weten dat ze snel mest zouden gaan injecteren; het zoeken moet daarvoor plaats vinden want daarna kan het geruime tijd duren voordat we weer op de akker terecht kunnen. Vanwege de droogte besloten we om een quickscan van concentratie B uit te voeren om te voorkomen dat een vruchteloze grootschalige zoektocht georganiseerd zou worden.

Zonder al te hoge verwachtingen gingen we op pad. De grond was droog en omgewoeld met bermgras waardoor de zichtbaarheid van stenen niet optimaal was. Een quickscan van de wending leverde dan ook niets op. Omdat er geen regen van betekenis verwacht werd en de exacte datum van de bemesting niet duidelijk was besloot Marcel om het gebied toch nader onder de loep te nemen om eventuele artefacten veilig te stellen. Het is normaal niet de gewoonte om ongepland op de akker te zoeken, maar aangezien de tijd in verband met de geplande mestinjectie erg drong, werd besloten om het deze keer anders te doen. Nood breekt wet nietwaar?

Een van de vaste zoekers (Gerrit) reed toevallig langs en kon mooi aansluiten. We moesten eerst een aantal baantjes trekken voordat Marcel een kern opraapte.

Vol goede moed gingen we verder. Kernachtige stenen werden opgeraapt, maar steeds was er iets mis mee: ‘de kringen lopen niet goed’, ‘de slaghoek klopt niet’, et cetera. Je krijgt het niet voor niets op deze akker. Marcel heeft uitgerekend dat het ruim 11 man-uur duurt om een Midden Paleoliet op te rapen op deze akker. Fijn: dat zou dus betekenen dat we met vier man zo’n drie uur lang zouden moeten zoeken voor een vondst. Na de vondst van Marcel konden we dus wel naar huis gaan. Zo werkt het natuurlijk niet in de statistiek. Bovendien scheen de zon en hadden we plezier in het veldlopen.

Na enige tijd zonder vondsten, grapte Gijsbert tegen Marcel: ‘hier een bijltje’. Marcel: ‘Maar dat is een kernfragment!’. Het blijft soms lastig, ook na twaalf jaar zoeken. Naderhand bleek dit  ‘kernfragment’ toch niet geheel overtuigend en is in de zak met incerto-facten beland.

Vaak is er twijfel en dan wordt de specialist ingeschakeld. Soms is er geen twijfel, maar dan wordt je afslagje toch afgekeurd: dan ken je je plaats weer.

Gelukkig waren er genoeg echte stukken: drie afslagen en drie kernen of fragmenten daarvan. We mogen dan ook spreken van een mooie oogst. En met 6 stukken in 9 man-uur (2/3) zaten we ruim boven het langjarig gemiddelde van wat Marcel heeft berekend (1/11).