De vorige keer hadden we de indruk dat de vindplaats uitgeput aan het raken was, met name in het centrum van concentratie B. Met een neutrale verwachting gingen we daarom het veld in. Een zeer grijze dag met een kille oostenwind waren de klimatologische condities. De akker was goed afgeregend en we zagen geen voetstappen, van onszelf noch van anderen. De tussentijdse regen had zijn werk gedaan. De zichtbaarheid was hiermee heel redelijk goed, op wat gevallen bladeren na.
Op jacht naar neanderthaler-artefacten op een kille grijze dag. Een aantal mensen voeren de natuurlijke vuurstenen af in een plastic zak. Dit voorkomt dat je twee maal voor dezelfde steen moet bukken.
Om eens af te wijken van onze standaard looproute zijn we deze keer eerst de akker overgestoken om concentratie B van de andere kant te benaderen. Dit had geen noemenswaardig effect; het duurde een uur voordat Jasmina de vondstenreeks opende met een zwaar gepatineerde afslag.
Hierna volgden nog 2 andere afslagen en 3 kernen, of fragmenten daarvan.
Een fraai mediaal fragment van een afslag met negatieven op de achterzijde, gemaakt zeer fijnkorrelig vuursteen.
Ondanks onze lage verwachtingen, was het toch een succesvolle dag. We zijn er nog niet klaar.
Het zoekseizoen loopt alweer ten einde. De boeren zijn gestart met bemesten en het zaaien zal spoedig volgen. In totaal zouden we met acht man sterk het veld gaan belopen. De condities waren ideaal: de grond was goed afgespoeld en enigszins opgedroogd na de overvloedige regenval. En het was half bewolkt.
We starten bij concentratie C, natuurlijk in de hoop nog wat stukken toe te voegen aan de collectie. Maar zoals het gaat, aan je verwachtingen wordt niet voldaan. Het zoeken leverde hier niets op. Geen resultaat is ook een resultaat.
Zoeken op concentratie C is deze keer zonder resultaat gebleven.
Op naar concentratie B. We hadden hier natuurlijk al intensief gezocht en niets vinden, zou betekenen dat we eerder ons werk goed gedaan hadden. Maar het zit in de mens om toch te hopen op een vondst.
Zoals gebruikelijk begonnen we onderaan het veld bij de wending. Dat leverde geen resultaat op. Ook de flank van de akker bleef vondstloos. Pas toen we versterking kregen van ‘onze’ fotograaf Frans de Vries (Toonbeeld) keerden onze kansen: hij raapte en passant een kerntje op.
Voor het beste resultaat moet je als fotograaf soms een bijzondere positie innemen.
Bijna gelijktijdig pakte Henk een moeilijke cortex-afslag op. Nog een afslag volgde. De vondst van de dag was toch wel een klingkern door Marcel, de eerste van de vindplaats.
Afgelopen zondag wilden we de zuidkant van de akker van de vindplaats Peest weer eens aflopen, inclusief het vuistbijlen vak A. Het was alweer lang geleden dat we serieus aan die kant van de akker hadden gezocht. We waren met tien man sterk, allen ervaren zoekers. Het beloofde een mooi dag te worden. De grond was erg goed afgeregend en de zichtbaarheid wel haast optimaal, op wat plukken omgewerkt gras na. De weergoden hadden in de ochtend nog een flinke bui voor ons bedacht, maar daar lieten we ons niet door weerhouden.
In de ochtend sloegen de weergoden ons met striemende regen. We lieten ons hierdoor niet tegenhouden.
In het verleden hadden we langs de zuidzijde een redelijke hoeveelheid artefacten opgeraapt. Maar al een aantal jaar leverde die kant van de akker niets meer op. Zo ook nu niet. Toch voelde het goed om er weer eens te kijken. Pas tegen het middaguur, toen een aantal aangaven andere verplichtingen te hebben, leek het tij te keren met de vondst van een enorme afslag door Bernard nabij het vuistbijlvak, waarvan na bestudering echter niet zeker is of het geen geofact is.
Bernhard met een afslag-achtige vuursteen.
De groep was wat uitgedund toen we aan vak A begonnen. Al direct raapte marcel een bewerkte steen op, dat mogelijk een fragment van een vuistbijl is. In het verlengde van het vak raapte Gijsbert eerst een klein fragment op en later een klassieke, nogal forse afslag op.
Gijsbert toont zijn klassieke, forse afslag.
Niet iedereen die A zegt, zegt ook B. De groep dunde zich steeds verder uit. De rest verpoosde zich op het bankje ter herinnering aan Dick Brinkhuizen. Hierna wilden we langs de westkant van de akker richting concentratie B lopen. De akker was hier dermate drassig dat we het hoger op moesten zoeken. Maar het werd wel duidelijk dat hier maar weinig steen lag.
Uitrusten op (en voor) het bankje ter herinnering aan Dick Brinkhuizen.
Concentratie B was door de overvloedige regen een week eerder niet compleet afgezocht. Daarom wilden we er ook nu weer heen. En niet voor niets. Marcel raapte twee kernen op en Henk een mooi afslagje.
En wie B zegt, zegt ook C: hier raapte Henk een fragment van een kern of vuistbijl op met een afslag uit de Midden- of Jonge Steentijd: hergebruik van materialen is geen recent idee.
