Alle berichten van Gijsbert

Nieuws, Vondsten

Massa geen kassa

Na de bijzondere vondst van Marcel ten overstaan van medewerkers van de provincie en anderen, bleek de animo voor een nieuwe zoektocht enorm. Maar liefst 15 mensen hadden zich aangemeld. Vanwege deze grote opkomst werd besloten het zoeken iets anders uit te voeren: alle stenen zouden verzameld worden in emmers. De inhoud ervan zou door Marcel worden beoordeeld. Vooral concentratie C zou onze aandacht krijgen, evenals het gebied ten westen ervan, dat relatief weinig is afgelopen.

Uitleg door Marcel aan de nieuwkomers.

De akker lag er goed bij met wel wat begroeiing. Het was wisselend bewolkt met een lichte noorden wind. Als een wolk voor de zon trok kon het nog onaangenaam fris zijn. Af en toe produceerde de wolk een maartse bui met een beetje sneeuw of hagel. Maar niet onoverkomelijk.

Ondanks de grote groep duurde het tot kwart voor twaalf tot de eerste vondst kon worden gemeld: een prachtige kling gevonden door Maarten recht tegenover de toegang tot de akker., een plek waar verder weinig vandaan komt.

Een grote kling gevonden door Maarten.

We werkten een groot gedeelte van de akker ten westen van concentratie C af, waarbij Maarten waarschijnlijk nog een grote afslag opraapte. Hierna gingen we aan de lunch.

Na de lunch richtten we onze blikken op concentratie B. Hier raapte Gijsbert een incerto kerntje. Gelijktijdig raapte Marcel op C een zeer groot fragment van een afslag op van grofkorrelige vuursteen. Met zo’n grote groep waren we snel klaar met concentratie B. We vervolgden ons pad richting concentratie A, waarbij we langs de slootrand liepen. Er werden wat incerto’s opgeraapt, maar verder was de opbrengst nihil, op wat jonger spul na.

Aan het eind wachtte Marcel nog de schone taak een aantal resterende emmers na te lopen op interessante inhoud.

Marcel sorteert de verzamelde stenen uit. Meer stenen zijn elders op het veld gesorteerd.

Uiteindelijk was het een magere opbrengst voor zoveel zoekers: 1 zekere kling; 2 waarschijnlijke afslagen, en een hand vol incerto’s, naast natuurlijk jonger materiaal.

Vondsten

IJstijdmijders?

De laatste succesvolle zoektocht van 22 december was al weer even geleden. Zes man deden er vandaag mee: Maarten, Anne, Johan, Marcel, Gijsbert en Henk. De grond was echter stijf bevroren. Gelukkig is er de Natuurplaats, waar konden ontkomen aan het ijzige weer en de bevroren grond. Daar gingen we eerst aan de koffie. Vertrouwend op de kracht van de zon en de weersvoorspellingen gingen we rond 11 uur het veld in. De grond was nog vrij hard, Maar gewapend met schepje, soeplepel, ballenwerper of wat dan ook, waagden we het er toch op. Het was heerlijk windstil weer met een felle zon; dat gaf slagschaduwen. Maar het zicht op de grond was toch goed te noemen.

IJs op de akker. De grond was hard. Maar met licht gereedschap waren de vondsten goed los te krijgen.

We volgenden onze ingesleten paden: over concentratie C naar concentratie B. Het duurde tot half een voordat Marcel aftrapte met een afslagje. Het anders zo natte gedeelte langs de sloot was door de vorst nu goed te belopen. Tot de lunch volgden er nog afslagen en incerto’s.

Bijzonder was de schaaf die Henk opraapte. Deze was gemaakt op een vorstsplijtstuk. De vuursteen was echter redelijk vers en windlak ontbrak. We moeten dus concluderen dat dit stuk niet uit het Midden- Paleolithicum stamt maar van later datum is, mogelijk uit het Mesolithicum.

De Mesolithische schaaf van Henk.

De boer had voor ons comfortabele strobergen neergelegd. Een mooie plek om te lunchen.

Onze comfortabele lunchlokatie.

Na de lunch werden nog een aantal afslagen opgeraapt.

Het totaal aantal zekere vondsten uit het Midden-Paleolithicum bedroeg zes stuks: twee kleine afslagjes door Maarten; Marcel raapte een afslag en een klingfragment op, dat deel was van een rugmes. Ondergetekende hield het bij een kleine en een grote witgepatineerde afslag,

Inmiddels zijn er meer dan 200 Midden-Paleolithische vondsten op concentratie B gedaan.

Vondsten

Piep zei de muis…

Deze grijze zaterdag in november waren we met maar liefst 10 man/vrouw: Marcel, Henk, Gijsbert, Marianne, Johan met aanhang, 2x Maarten, Teun en Anne. Lag er een rijke oogst in het verschiet? De temperatuur was mild en er was weinig wind. De akker lag nog vol met aardappelloof en blaadjes, maar het was te doen. Aan de straatkant was de boer bezig met ploegen. Hmmm.

Uitleg aan minder ervaren zoekers draagt bij aan de verspreiding van kennis over Neanderthaler werktuigen.

Goed geluimd gingen we op pad naar het einde van de akker. Daar wachtte een stenenbult op ons. Deels hadden we de stenen al in handen gehad tijdens het rooien. Maar deels ook niet. Vergeleken met eerdere jaren was het maar een bescheiden bult. We waren er snel doorheen. Onder in de bult woonde een bosmuis, die snel wegschoot maar even verderop bleef zitten. Geen vuistbijlen of ander fraais deze keer.

Het doorzoeken van de stenenbult.

Nog steeds vol moed togen we verder richting vak A. Henk had traditiegetrouw het vak gemarkeerd met vlaggen. Intensief zoeken leverde geen enkel resultaat, ook niet op het stuk tussen het vak en de bosrand. Zonder enige vondst gingen we naar onze lunchlocatie. Nu begonnen wij te piepen.

Over concentratie C naar B. Daar constateerden we dat het ploegen van de boer het zoeken nagenoeg onmogelijk had gemaakt. De losse grond bleef aan je laarzen plakken. Na een uurtje rondlopen hadden we nog niets. Zou het dan toch gebeuren dat we met niets thuis zouden komen? Dat was op deze akker maar één keer eerder gebeurd en dat was lang geleden.

Onze redder in nood was Anne. Hij raapte een fragment van een kern op, gemaakt van fijne vuursteen.

Anne maakt samen met Johan een foto van zijn kernfragment.

Hierna ging het snel: Maarten raapte twee kernen en een groot afslagfragment op. Een afslag gevonden door Marcel maakte de oogst voor vandaag compleet. Uiteindelijk toch een mooi resultaat ondanks de moeilijke omstandigheden. Nu maar hopen op de zegenrijke regen die ons weer zicht geeft op de vuurstenen.