Deciphering the complexity of a ‘simple’ mesolithic phenomenon: Indicators for construction, use and taphonomy of pit hearths in Kampen (the Netherlands)
D.J. Huisman, M.J.L.Th. Niekus, J.H.M. Peeters, R.C.A. Geerts, A. Müller, Journal of Archaeological Science 109 (2019) 104987
Klik klak klingkern!
Het zoekseizoen loopt alweer ten einde. De boeren zijn gestart met bemesten en het zaaien zal spoedig volgen. In totaal zouden we met acht man sterk het veld gaan belopen. De condities waren ideaal: de grond was goed afgespoeld en enigszins opgedroogd na de overvloedige regenval. En het was half bewolkt.
We starten bij concentratie C, natuurlijk in de hoop nog wat stukken toe te voegen aan de collectie. Maar zoals het gaat, aan je verwachtingen wordt niet voldaan. Het zoeken leverde hier niets op. Geen resultaat is ook een resultaat.
Op naar concentratie B. We hadden hier natuurlijk al intensief gezocht en niets vinden, zou betekenen dat we eerder ons werk goed gedaan hadden. Maar het zit in de mens om toch te hopen op een vondst.
Zoals gebruikelijk begonnen we onderaan het veld bij de wending. Dat leverde geen resultaat op. Ook de flank van de akker bleef vondstloos. Pas toen we versterking kregen van ‘onze’ fotograaf Frans de Vries (Toonbeeld) keerden onze kansen: hij raapte en passant een kerntje op.
Bijna gelijktijdig pakte Henk een moeilijke cortex-afslag op. Nog een afslag volgde. De vondst van de dag was toch wel een klingkern door Marcel, de eerste van de vindplaats.
Al met al toch weer een mooi resultaat.
Een ABC-tje
Afgelopen zondag wilden we de zuidkant van de akker bij Assen weer eens aflopen, inclusief het vuistbijlen vak A. Het was alweer lang geleden dat we serieus aan die kant van de akker hadden gezocht. We waren met tien man sterk, allen ervaren zoekers. Het beloofde een mooi dag te worden. De grond was erg goed afgeregend en de zichtbaarheid wel haast optimaal, op wat plukken omgewerkt gras na. De weergoden hadden in de ochtend nog een flinke bui voor ons bedacht, maar daar lieten we ons niet door weerhouden.
In het verleden hadden we langs de zuidzijde een redelijke hoeveelheid artefacten opgeraapt. Maar al een aantal jaar leverde die kant van de akker niets meer op. Zo ook nu niet. Toch voelde het goed om er weer eens te kijken. Pas tegen het middaguur, toen een aantal aangaven andere verplichtingen te hebben, leek het tij te keren met de vondst van een enorme afslag door Bernard nabij het vuistbijlvak, waarvan na bestudering echter niet zeker is of het geen geofact is.
De groep was wat uitgedund toen we aan vak A begonnen. Al direct raapte marcel een bewerkte steen op, dat mogelijk een fragment van een vuistbijl is. In het verlengde van het vak raapte Gijsbert eerst een klein fragment op en later een klassieke, nogal forse afslag op.
Niet iedereen die A zegt, zegt ook B. De groep dunde zich steeds verder uit. De rest verpoosde zich op het bankje ter herinnering aan Dick Brinkhuizen. Hierna wilden we langs de westkant van de akker richting concentratie B lopen. De akker was hier dermate drassig dat we het hoger op moesten zoeken. Maar het werd wel duidelijk dat hier maar weinig steen lag.
Concentratie B was door de overvloedige regen een week eerder niet compleet afgezocht. Daarom wilden we er ook nu weer heen. En niet voor niets. Marcel raapte twee kernen op en Henk een mooi afslagje.
En wie B zegt, zegt ook C: hier raapte Henk een fragment van een kern of vuistbijl op met een afslag uit de Midden- of Jonge Steentijd: hergebruik van materialen is geen recent idee.
Concentratie C wordt steeds interessanter.