Het onderzoek naar de neanderthaler-vindplaats Peest door Stichting Stone is onlangs gepubliceerd in Archeobrief (2016-2). Hieronder de samenvatting.
Het onderzoek naar de neanderthaler-bewoning van Noord-Nederland heeft de laatste jaren veel nieuwe inzichten opgeleverd. In eerdere uitgaven van de Archeobrief 1 hebben we al bericht over een onderzoeksproject gericht op het Midden-Paleolithicum in Noord-Nederland en de ontdekking van het eerste neanderthaler-kampement in Drenthe. In dit nummer doen we verslag van een proefopgraving die eind 2011 is uitgevoerd op de vindplaats Peest. Voor de eerste keer in Noordwest-Europa zijn Midden-Paleolithische artefacten in situ in keizand, het verweringsresidu van de grondmorene uit de Saale-ijstijd, aangetroffen. De samenstelling van de vondstassemblage is zeer bijzonder te noemen: vuistbijlen, vermoedelijk gebruikt bij het slachten van jachtbuit, domineren het werktuigspectrum. Ook zijn voor het eerst in Noord-Nederland artefacten van andere steensoorten dan vuursteen, zoals helleflint en kwartsiet, gevonden. Het onderzoek toont aan dat er veel meer langs de noordelijke rand van het verspreidingsgebied van de neanderthaler te beleven is dan gedacht. De resultaten zijn een belangrijke stimulans om door te gaan met het onderzoek naar deze periode en verschillende projecten staan op stapel.
Zondag 17 april is het bestaande dagrecord van het aantal vondsten ruimschoots verbroken op de neanderthaler-vindplaats Peest (Drenthe). Dit stond al jaren op twaalf Midden Paleolithische artefacten en leek onovertrefbaar. Met de achttien zekere stukken die zondag zijn opgeraapt op de B-lokatie op de vindplaats Peest is het dagrecord met de helft verhoogd. Opmerkelijk is het grote aantal kernen: 6; verder natuurlijk veel afslagen (11), waarvan een paar klingvormig; en er is waarschijnlijk een schaaf gevonden; maar misschien is het beter om te spreken van een geretoucheerde afslag. De kernen zijn ad-hoc zonder al teveel preparatie of systematiek. Één kern heeft slechts een negatief en daarnaast een serie kleine negatiefjes, dit stuk is alleen maar getest en vervolgens afgedankt. Verder laten de meeste afslagen cortex op de dorsale zijde zien.
De vondsten bevestigen het beeld dat concentratie B een vuusteenbewerkingsplek is. In contrast met concentratie A: daar wijst het grote aantal vuistbijlen er op dat het op een slachtplaats gaat. Een onderzoeksvraag die nu open ligt is wat de relatie tussen de twee concentraties is: zijn ze gelijktijdig en zo ja heeft er uitwisseling van artefacten plaatsgevonden, of preciezer: zijn de artefacten van concentratie A vervaardigd op concentratie B?
Zondag hebben we eindelijk weer gezocht op de vindplaats Peest. Het was droog weer maar er stond een koude wind.
De oogst was twee Midden Paleolithische afslagen. We hadden eigenlijk iets meer verwacht, gezien het feit dat onze laatste zoektocht al enige tijd geleden was.
De eerste is al vlot door Gerrit gevonden en de tweede later door Marcel.
De condities waren niet optimaal; een gedeelte van de akker was bedekt met bermgras; zodra dit verspreid is door de boer en het weer goed geregend heeft, doen we een nieuwe poging.
