Tag archieven: Kern

Hoop doet leven

Op verzoek van de boer hebben een aantal mensen geholpen bij het aardappelrooien op de akker bij Peest. De hele dag moesten stenen en cichorei tussen de aardappels op de lopende band gevist worden. Dat viel niet mee: veel lawaai en stof en natuurlijk lopende band werk. Het leverde één kern op. En een grote hoop aan het einde van de dag. Maar beduidend minder groot dan in eerdere jaren; de akker begint leeg te raken.

Henk rust uit op de aardappelrooier.

De hoop hebben we de zondag nog met drie man doorzocht; dat wil zeggen we hebben de hoop een aantal meters verplaats. Dat leverde een hoop lichamelijke beweging op en één prachtige afslag.

Jan viste een prachtige afslag uit de stenenbult.

3 maal Peest is…

Na twee jaar stilstand heeft de boer zijn hand over zijn hart gestreken en mochten we weer de akker op, mede dankzij het feit dat Henk steeds contact heeft gehouden met hem. Omdat het pootgoed al weer bijna de grond in kan, hebben we drie zoektochten kort achter elkaar gehouden: op 23 en 27 februari, en op 3 maart. Steeds hadden we mooi zonnig weer, met soms een stevige bries. De zoekers in wisselende samenstelling waren: Johan, Gerrit, Giel, Maarten, Henk, Jasmina, Gijsbert, Marcel, Fieke en Sander. De akker lag er behoorlijk goed bij, maar was misschien wel teveel afgeregend waardoor de lagere delen van de ploegsporen soms vol gestroomd waren. Zeker op de eerste zoekdag was het laagste deel van concentratie B niet begaanbaar vanwege de plassen. De boer had bij wijze van variatie diagonaal gefreesd, waardoor het soms moeilijk was koers te houden. Later hebben we ons gewonnen gegeven en hebben we de concentraties diagonaal belopen.

Op de eerste dag wilden we met een quick scan de concentraties A en B afzoeken. Op A was het Maarten die een scherp oog, of in zijn eigen woorden ‘scherpe bril’, had voor artefacten: twee kleine afslagjes en een proximaal fragment van een grote brede kling. Ook een kern van Henk mocht er zijn.

Concentratie B leverde een paar afslagen op en een mooi kern van Gijsbert. Een opmerkelijk vondst werd door Henk gedaan: in eerste instantie leek het een grote schaaf te zijn. Maar bij nadere bestudering werd het artefact ‘gedegradeerd’ tot Mesolithische kernbijl: weer eens wat anders…

Na afloop koekjes met slibovitch van Jasmina.

Op de tweede zoekdag zijn er geen zekere artefact gevonden, alleen een potentiële kern van concentratie B. Op de derde zoekdag zijn we begonnen op B, omdat het water wat weg gezakt was en de concentratie nu overal goed te belopen was. Het duurde even maar Marcel trapte af met een fraaie kern.

Een fraaie kern van fijnkorrelige vuursteen gevonden door Marcel.

In de middag togen we naar concentratie A. Voordat we daar aankwamen raapte Henk al een grote afslag op, net buiten het vak. Ondanks onze verwoede pogingen nog iets toe te voegen lukte dat niet.

Op de terugweg naar de auto, die deze keer op de oprit naar de akker stond, slenterden we over concentratie C terug. Al tijden was er niets meer gevonden. De laatste vondst was het halffabricaat van een vuistbijl door Bernard; maar de vraag is of deze tot concentratie C behoort gezien zijn excentrische ligging. Marcel bracht hier verandering: een bifaciaal, en waarschijnlijk een halffabricaat van een bladspits. Dit is een sensatie: hiermee krijgt concentratie C opeens een eigen gezicht een een andere datering dan concentratie A.

Halffabricaat van een bladspits gevonden door Marcel op concentratie C.
Het halffabricaat van een bladspits.

Dit was wel een heel bijzondere afsluiting van het korte zoekseizoen!

Koekoek

Het is inmiddels een kleine traditie dat zoekers uit het noorden van het land eenmaal per jaar de zoekers in Twente bijstaan in hun onderzoek naar de vindplaats te Mander. Het is een prachtige plek, voor een noorderling voelt het bijna als ‘buitenland’. Op de achtergrond een keur aan vogels, en wat minder op de achtergrond maar wel onzichtbaar een koekoek. Zouden de artefacten zich wel laten zien?

Wat betreft het weer hadden we weinig te klagen met een zonovergoten dag. De droogte en de het feit dat de akker deels omgewerkt was voor het inzaaien van de maïs maakte de zichtbaarheid niet heel goed.

Zoeken te Mander op een uitgedroogde akker.

Het materiaal in Mander is wat gefragmenteerder dan wat we in Peest gewend zijn. Dat geeft een extra uitdaging in het herkennen van de stukken. Door de afwezigheid van Marcel, onze MP-specialist, hadden we een veel rijkere oogst dan we gehad zouden hebben als hij er wel bij was geweest. Zo meenden we een schaaf gevonden te hebben, maar die werd uiteindelijk toch afgekeurd. Voor niets geposeerd voor de foto!

Een eerste schifting in de vondsten werd al bij de lunch gemaakt. De helft viel hier al af.

Toch mochten we niet ontevreden zijn: een aantal afslagen en een kernfragment. Bij een eerdere zoektocht die week was er al een prachtige transversale schaaf opgeraapt.