Tag archieven: Mesolithicum

Nieuws, Vondsten

Aardappeloogst

Het liep een beetje anders dan gepland, de aardappeloogst. Pech met een machine hield de boer op, op deze druilerige maandag. Met drie man waren we naar de akker in Peest getogen om een dag voor boerenknecht te spelen: Henk, Johan en Gijsbert. De akker was deels al eerder gerooid, met Henk op de aardappelrooimachine. Het wachten beu, zijn we maar wat gaan rondlopen over de akker. Hierbij hebben we de oostelijke helft van B en C afgezocht. De akker lag er niet goed bij om te zoeken. En het gebrek aan zon maakte het beoordelen van vondsten lastig.

Henk en Johan op de aardappelrooimachine. De stenen komen er in noodgang langs. Je hebt 3 tellen de tijd om te kijken of het iets is. Stenen worden in een koker gegooid en belanden dan in een bak.

Henk had zijn GPS mee. Als we dachten dat we iets hadden, noteerden we de coördinaten in een mail met foto van het voorwerp voor de administratie van Marcel.

Door het beperkte zicht liep het niet storm met de vondsten. Maar toch waren er af en toe stukken waarvan we meenden dat die maar beter ingemeten konden worden. In de tweede helft van de ochtend raapte Johan een schaafachtig voorwerp op, dat naar het zich laat aanzien op een Levallois-afslag is gemaakt. De slagbult van het voorwerp is weggeretoucheerd.

Schaafachtig object dat door Johan werd opgeraapt. Er ontbreekt een stukje dat door vorstsplijting is afgesprongen.

Niet veel later raapte Gijsbert een fraaie kern op met Levallois-achtige kenmerken van preparatie. Beide stukken zijn door Marcel toegewezen aan concentratie B, hoewel de patinering meer op die van C lijkt.

Een fraaie kern gevonden door Gijsbert.

Naast de middenpaleolithen raapten we ook nog een mesolithisch klingetje op en twee afslagen.

In het begin van de middag kwam de boer met zijn machines, en konden we gaan rooien. Dit wat een hele ervaring. De boer stelde onze medewerking op prijs. Zo kon hij wat plusjes scoren bij de Avebe, als er minder stenen tussen zijn piepers zouden zitten. Maar het leverde geen artefacten op. Dit hielden we vol tot de schemering.

Nieuws, Vondsten

Tot de kern

Het zoekseizoen loopt alweer ten einde. Dus nog een laatste keer het veld op onze akker nabij Peest met een groep van 8 man/vrouw. Er stond een lichte noordelijke poolwind, een garantie voor fraaie wolkenpartijen op de foto’s. De akker was deel omgewerkt na onze laatste zoektocht en dat was te merken aan onze oogst. Regen in de tussenliggende periode zorgde voor een goede zichtbaarheid. Wel waren de lage delen van concentratie B moeilijk begaanbaar door de modder en plassen.

Onze nieuwe zoeker Teunis vertrouwde op zijn beginnersgeluk, ook al was hij geen beginner als zoeker. En warempel, hij was de eerste met een vondst: een kern? Helaas was de zekerheid in het veld niet terecht; nadere bestudering thuis deed enige twijfels rijzen; de steen staat nu te boek als een incerto. Wat determinatie van kernen in het algemeen lastig maakt in concentratie B, is dat ze vaak vorstsplijtvlakken vertonen en daardoor gefragmenteerd zijn.

De afslag van Maarten wordt ingemeten.

Maarten vond vervolgens een afslag. En Karin raapte haar eerste kern op.

Karin raapte haar eerste kern op. Deze was moeilijk te herkennen.

Ook Johan raapte een kern op, met als bijzonderheid dat hier nog keizand aan kleefde. Dit geeft aan dat het stuk recentelijk uit de oorspronkelijke laag is opgeploegd en is mogelijk een indicator waar de site zich onder de grond bevindt; zo komen we tot de kern van de zaak.

Met vijf zekere stukken uit het Midden Paleolithicum. Daarnaast nog twee jongere stukken: een leuk tranchetbijltje (Mesolithicum) en daar vlakbij een kernpreparatiekling of een tranchetafslag (niet passend).

Na een uitgebreide lunch met kruidkoek en taart togen we naar concentratie A. Deze keer hebben we ons beperkt tot het vak en in het verlengde daarvan tot de bosrand. Dat leverde nog twee afslagen op uit het vak (beide gevonden door Maarten).

Als uitsmijter van het zoekjaar raapte Henk een enorme kern op vlak buiten de rand van het vak. De witte patina is wat afwijkend voor de concentratie en lijkt erop te wijzen dat het uit een milieu komt met vegetatie. Bijzonder is dat we uit deze concentratie weinig kernen hebben.

Een grote kern gevonden door Henk net buiten het vuistbijl-vak.

Halverwege concentratie A en de raatakkers van SBB had Henk bij de vorige zoektocht nog een afslag opgeraapt en gemarkeerd; deze is alsnog ingemeten.

Concentratie C heeft alleen twee Mesolithische afslagjes opgeleverd.

Met 8 zekere Midden Paleolithische vondsten was het een mooie afsluiting van het zoekseizoen.

Nieuws

Aaaah, niet weer hè?

Na de teleurstellende zoektocht van eind 2023, was het tijd om een nieuwe poging te wagen. Zou de akker al wat zijn opgedroogd? Tien man, of beter zeven mannen en drie vrouwen wilden de elementen wel trotseren. Één van de vrouwen, Herma Boer, verslaggever van RTVDrenthe, wilde het zoeken wel eens in levende lijve meemaken in verband met de productie van een podcast.

De zoektocht startte onder een loodgrijze hemel waar gestaag miezerige regen, en soms wat steviger regen uit neer viel. Pas na het middag uur sloeg het weer om en kwam er af en toe een waterig zonnetje achter de wolken tevoorschijn. De akker lag er totaal verzopen bij. De delen die niet recentelijk geploegd waren hadden toch een redelijke zichtbaarheid.

De akker van Peest was totaal doordrenkt met zeer veel plassen.

Zoals te doen gebruikelijk gingen we over concentratie C naar concentratie B. B was gedeeltelijk vers geploegd wat de zichtbaarheid niet ten goede kwam. De dikke lagen modder waren moeilijk af te zoeken. Velen hadden moeite hun evenwicht te bewaren met het vooruitzicht van een modderbad. Het duurde mede daardoor lang voordat de eerste zekere afslag opgeraapt werd door Maarten. De afslag had ook mooie bewerkingssporen op de dorsale zijde. Verdere vondsten van deze concentratie zijn een afslag van onzekere datering en een incerto. Enigszins bedrukt over de slechte omstandigheden en zonder verdere verwachtingen gingen we terug over concentratie C naar onze lunchplaats.

De eerste verrassing na de lunch was dat Jan een afslagje opraapte in de verre hoek van de akker. Dat was al vele jaren niet meer gebeurd. Maar de grootste verrassing was dat Johan een vuistbijltje opraapte in vak A, wel verdiend na al die jaren deelname aan de zoektochten zonder ooit een vuistbijl ‘gescoord’ te hebben.

Johan toont vol trots zijn eerste vuistbijl.

Het vuistbijltje is erg klein. Aan een zijde is er door vorstsplijting een stuk uit gesprongen. Marcel vermoedde dat dat stuk in het Archeologisch Depot van Nuis ligt.

Het vuistbijltje van Johan met aan de rechter zijde een ontbrekend deel door vorstsplijting.

Vrijwel gelijker tijd werden er nog twee afslagen (Marinda, Maarten) en een schaafje op een afslag (Gerrit) opgeraapt in vak A.

Het schaafje op een afslag gevonden door Gerrit.

Als bonus werd aan het eind aan de westrand van vak A nog een mesolithische RA-steker en een kerntje opgeraapt.

Al met al zijn er zes zekere stukken uit het Midden Paleolithicum opgeraapt naast een paar onzekere en een stuk of 10 artefacten uit het Mesolithicum of later. Een prachtig resultaat!